De afstanden in de Corbieres zijn kort, de reistijden lang. De routeplanner geeft overal een maximum snelheid aan van 90 km/u, maar veel sneller dan 40 km/u lukt niet op de kronkelende bergweggetjes.
We genieten van de vergezichten, maar turen vooral in de diepte. Is het snelstromende riviertje daar beneden zwembaar? Als dat zo is, stoppen we onmiddellijk, zoeken een parkeerplaatsje waar we niet naar beneden storten, klauteren de berg af, kleden ons uit en plonsen het ijskoude water in. Heerlijk.
Vandaag vonden we een waterval met diep uitgeslepen gaten om in te duiken. Een wereldwonder.
Het water smaakte zout. Ah, daarom heet die rivier Sals. Waar komt dat zout vandaan? Om de bron te vinden moesten we van de weg af was onze overtuiging. We strandden helaas in een onbegaanbaar bos. Terug naar de weg bleek de bron gewoon met borden aangegeven. Na nog een stukje kronkelen met de auto, een duikje in het steeds smallere stroompje, een flinke wandeling omhoog, kwamen we bij de bron. Zout water wat gewoon uit de berg stroomt.