Tijdens een avondwandeling door Rotterdam stuitte ik samen met een collega op het prachtige Koningin Emmaplein. Hier staan kolossale herenhuizen van rond de 19e eeuw waar vroeger de havenbaronnen woonden.
Het middelste huis valt het meest op. Vijf kolossale verdiepingen met bovenop twee torentjes.
Toen we stiekem naar binnen keken, zagen we een gezelschap van heren aan een enorme tafel witte wijn drinken. Ze gebaarden ons om binnen te komen en voor we het wisten volgden we de gastheer trappetje op trappetje af naar het souterrain. Of we even wilden vertellen waarom we naar binnen keken. Ah, nieuwsgierigheid. Een uitstekende eigenschap van de mens. De heren vertelden dat ze net een discussie hadden of ze nu wel of niet de luiken zouden open zetten voor mensen van het westen. Wel dus, en daarom mochten wij even op bezoek komen. Er volgde een ingewikkeld betoog over verbinding, broederschap, bouwhutten en dankbaarheid richting de meester. De heren bleken vrijmetselaars.
Net toen we dachten een glas wijn aangeboden te krijgen, was het de hoogste tijd om op te hoepelen. De heren hadden een concertpianist uitgenodigd die Beethoven voor hen ging spelen. Zo sponsorden ze de kunsten.
Een fascinerend gezelschap. Nieuwsgierigheid stond bij hen hoog in het vaandel, maar ons hebben ze verder geen enkele vraag gesteld.