De Universiteit van Utrecht presenteert deze week haar masteropleidingen. Ik heb het geluk dat mijn dochter mij graag betrekt in de masterkeuze, dus ik mocht met haar mee naar de voorlichtingsavond.
Ik zag twee typen voorlichting. Bij sommige presentaties lag de nadruk op het hogere doel van de opleiding, waarom de studenten voor de opleiding kozen en wat ze er vervolgens allemaal mee konden. Andere opleidingen hadden veel meer de focus op de toelatingseisen, het vakkenpakket, het aantal contacturen en de opbouw van de studie.
Ook bij de studenten zag je dit onderscheid. Sommige studenten waren vooral geïnteresseerd in de inhoud, anderen meer in de praktische gang van zaken.
Mijn dochter hoorde bij de eerste groep. Haar voorkeursmaster had gelukkig een inhoudelijk en visionair verhaal. Organisaties helpen om zich aan te passen aan maatschappelijke veranderingen. Daar hebben we wat aan. Vanuit deze opleiding studeren er ieder jaar vijfentwintig studenten af die klaar zijn voor deze taak. Als het aan mijn dochter ligt, is zij daar straks één van.
Universiteit
University
Als ik in Amerika zou wonen, zou ik mijn kinderen met veel plezier naar de University of Southern California sturen. Wat een prachtige campus, wat een relaxte sfeer, wat een interessante studies.
We kregen een rondleiding van Suzan Kameie, managing director van het Spatial Sciences Institute. Alles zag er zo verzorgd uit: de gebouwen, de fonteinen, de studieruimtes, het gras, de winkels en restaurants op de campus. Suzan vertelde dat de studenten dit verwachten. Voor minder komen ze niet. Ze betalen daarvoor uiteraard enorm veel studiegeld. De overheid draagt maar beperkt bij.
Het leek wel of Suzan een commercieel bedrijf runde. Alles gericht op het binnenhalen van fondsen en studenten. Uiteraard met een zeer aantrekkelijk en eigentijds studieprogramma.
Het contrast tussen de rijke campus en de arme omgeving was helaas enorm. Ik hoorde dat Los Angeles 60.000 daklozen heeft. Het zal je niet verwonderen dat je daar op de campus niets van merkt.