Mevrouw Di Basi is twee weken in het buitenland op familiebezoek. Ze heeft mij gevraagd om op de tuin te passen. Een hele opgave met tientallen vierkante meters rozen, groenteplantjes en bloemen. Mijn werk bestaat vooral uit sproeien en onkruid wieden. Ik merk dat ik dit best leuk vind, maar ook wel wat stressvol. Ik ben namelijk iemand die vooral van de tuin geniet als decorum en geen enkele bloem bij naam kent. Dit heeft als risico dat ik planten makkelijk zie als onkruid. Hoe vaak heb ik al op mijn donder gehad als ik met de motormaaier weer een zeldzame plant had gekortwiekt. Ik vergeet steeds wat onkruid is en wat niet.
Daar is sinds gisteren verandering in gekomen. Ik heb de app Pl@antNet geïnstalleerd op mijn telefoon. Wat is dat handig. Fotootje maken en je weet meteen welke plant het is. Nu is de uitdaging nog om dat te onthouden, maar met deze persoonlijke plantengids op zak gaat dit makkelijker dan ooit.
Tuinieren
Mais
Elk jaar wordt een stuk grond om ons huis bebouwd met mais. De boeren mixen het mais met het gras als voer voor de koeien in de winter. Dit jaar is er mais gezaaid op het stuk land tussen ons huis en de weg. We zijn daar wel blij mee, omdat de mais het autolawaai straks dempt
We waren extra blij toen we merkten dat de boer het grasland gewoon omploegde voordat de mais werd gezaaid. Het gras werd niet doodgespoten, zoals gebruikelijk is in dit gebied. Geen vieze gele kleur van het weiland en wat respect voor al het andere wat hier groeit.
Mevrouw Di Basi heeft tussen het maisveld en onze zandweg klaprozen en andere weidebloemen gezaaid. Dat wordt straks een prachtig gezicht. Dachten we. Want de boer heeft weliswaar het gras niet doodgespoten voor het zaaien van de mais, maar nu wel. Ik wist niet dat het kon, maar terwijl de mais al groeit, heeft hij een lading gif op het land uitgestrooid. De mais staat nog fier overeind, maar al het opkomende gras is dood. En alle weidebloemen ook. Wat hebben ze toch een hart voor de natuur hier in het Landbouw Ontwikkel Gebied