Ik was bij de première van de voorstelling Laura H in het Stadstheater in Arnhem. Prachtige recensies in de landelijke kranten. Toneelgroep Oostpool heeft een voorstelling gemaakt van het boek van Thomas Rueb over het jonge leven van Syriëganger Laura H. Haar bekering tot de Islam, haar vertrek naar Syrië, haar vlucht naar Nederland en haar veroordeling.
Toen het boek van Rueb uitkwam, was er veel ophef over in de media. Net als in de aanloop naar deze voorstelling. Is het geoorloofd om zoveel aandacht te geven aan dit kalifaatmeisje, een lid van een terreurorganisatie?
De tegenstanders laten luid van zich horen. Gelukkig vindt de pers overwegend dat dit verhaal verteld moet worden. Om vragen te stellen, om te zien dat niet alles zwart-wit is.
Fantastisch dat deze voorstelling zoveel discussie en emotie oproept. Daar gaat theater over.
Er is daardoor niet zoveel aandacht voor het fantastische spel van de acteurs. Helemaal niet erg. Maar op deze plek wil ik graag als trotse vader mijn allergrootste complimenten geven aan Tim Olivier Somer, die in de voorstelling drie hoofdrollen speelt.
Toneel
Disco
De Volkskrant laat een aantal clubeigenaren aan het woord over de gevolgen van de coronacrisis. Zo’n 170 clubs zijn sinds begin maart gesloten. Een aantal wordt in haar voortbestaan bedreigd. De grootste frustratie is de onzekerheid. Mogen ze nu wel of niet 1 september open? Heel voorzichtig proberen een paar clubs feestjes te organiseren voor kleine groepen mensen. Dansen mag alleen rond de tafel waar je zit.rnIk zou niet willen beweren dat onze tuin een nachtclub is, maar mevrouw Di Basi heeft hier de afgelopen tijd wel een leuk alternatief georganiseerd: de silent disco. Zo’n 12 mensen kunnen per keer meedoen. Heerlijk dansen in de tuin met gemiddeld zo’n 10 meter afstand. Lekker in het zonnetje om 10 uur ’s ochtends. Uiteraard is het een hele andere ervaring dan midden in de nacht zweten op zware beats in een club, maar het is heel leuk. En je hoeft er niet tot 2 uur ’s nachts voor op te blijven voordat je kan beginnen. Heerlijke manier de dag te beginnen.
Vier sterren
Dit is mijn tweede bericht met de titel Vier sterren. Zoonlief Tim en zijn vriend Tarik hebben weer lovende recensies. Dit keer voor hun voorstelling Kunst die zij spelen op de Parade.
Vrijdag was ik bij de tweede en vierde voorstelling (ze spelen vier voorstellingen per avond). Wat was ik trots. Ze hebben weer hun beproefde aanpak toegepast door meerdere regisseurs te vragen een deel van het stuk te regisseren. Hierdoor krijg je een voorstelling waarin verschillende stijlen elkaar afwisselen. Regisseur Daniel ’t Hoen en dramaturg Madelon Kooijman hebben er een mooi geheel van gemaakt.
Voor “objectieve” informatie over de voorstelling verwijs ik graag naar de recensies. Ze druppelden de dagen na de voorstelling langzaam binnen. Ik heb heel vaak op de verversknop gedrukt in Google bij de zoekopdracht “Tim Tarik Kunst Parade”. Vaak tevergeefs, maar soms was er een nieuwe recensie. Elke keer was ik ontroerd en blij. Elke keer vier sterren. Zie ook: Volkskrant, NRC, Trouw en Theaterkrant.
Vier sterren
Vier sterren geeft de Volkskrant aan de voorstelling My dinner with… van Tarik Moree en zoonlief Tim Olivier Somer. Helemaal mee eens. Tarik en Tim hebben voor dit afstudeerproject vijftien regisseurs gevraagd om een deel van het stuk te regiseren. Volgens de Volkskrant heeft dit geresulteerd in een mooie afspiegeling van het Nederlandse theaterlandschap. Bovendien laat het de ontwikkeling zien van de afgelopen decennia, namelijk hoe de fictieve personage gestaag van het toneel verdwenen is en vervangen door de acteur en diens biografie.
Dat laatste zie je ook in Allemaal Mensen van Toneelgroep Oostpool. Deze voorstelling ging dit weekend in première en ook hierin heeft Tim een rol. Veertien theatermakers van alle rangen en standen (homo, hetero, zwart, bruin, wit) laten zichzelf zien. Waar hoor je bij? Waar hoor je niet bij? Hoe kijken we naar elkaar? Hoe gaan we met elkaar om? Welk label plak je jezelf en anderen op? Veel stof tot nadenken.
Beide voorstellingen vier sterren, beide voorstellingen aanraders. Aldus een trotse vader.
Diplomauitreiking
Je komt binnen en ziet in de ontvangsthal de zwart-wit foto met de afgestudeerden van 2018. In de gang naar beneden loop je langs de foto’s van eerdere jaren. Beroemde acteurs.
Je zoon is er al. Logisch, hij is al de hele week afscheid aan het nemen van deze inspirerende school. Lachen, huilen, zingen, dansen. Je gaat naar de grote binnenplaats van het oude klooster waarin de school is gehuisvest, een amfitheater. Je zoon gaat voor de laatste keer naar een klaslokaal. De schooldirecteur vraagt om stilte en verwelkomt de afgestudeerden die langzaam de trap afkomen. Ze hebben hun mooiste kleren aan. Het gejuich lijkt een eeuwigheid te duren.
De directeur kondigt een lange avond aan met toespraken en feest. Hij wil het moment van afscheid zo lang mogelijk rekken.
Van half zeven tot elf uur duurt de ceremonie waarin de jonge acteurs, performers en regisseurs worden toegesproken en toegezongen. Lovende woorden, alle emoties. Daarna tijd voor feliciteren, eten, drinken, lachen, praten en vooral heel trots zijn.
Mijn lieve zoon Tim Olivier Somer heeft zijn diploma gehaald aan de toneelacademie Maastricht!