In 2050 moeten 7 miljoen woningen aardgasvrij zijn. Deze doelstelling heeft de overheid zich gesteld naar aanleiding van het klimaatakkoord van Parijs. Alle gemeenten zijn druk bezig om Transitievisies Warmte te maken met daarin hun plannen om dit doel te bereiken.
GIS is een handig hulpmiddel om het aardgasvrij-proces te ondersteunen. Hiermee kunnen zogenaamde “waar”-vragen worden beantwoord. Waar staan woningen die makkelijk kunnen worden geïsoleerd? Waar is aanbod van alternatieve warmtebronnen? Waar zit een oud gasnet dat kan worden vervangen?
Afgelopen week hebben we samen met enkele gemeenten, een provincie, een netbeheerder en een bewonersgroep een innovatiesprint gedaan om de kracht van GIS te verkennen. De belangrijkste vraag was hoe GIS kan helpen om bewoners mee te krijgen in het proces. Dit is namelijk cruciaal. Bewoners zullen waarschijnlijk flink moeten (mee) investeren en hoe motiveer je ze hiervoor.
We hebben allerlei apps gemaakt om inzicht te krijgen in initiatieven in de wijk, om data te delen, om te bepalen waar veel enthousiasme is in de wijken. In deze sprintweek hebben we heel veel gerealiseerd.
Het echte aardgasvrij maken zal een stuk langer duren.
Klimaatverandering
Mijnbouw
Kinderen helpen om te worden wie ze zijn en te doen wat hun hart hun ingeeft. Dat is de essentie van opvoeding. Samen zoeken naar de juiste vervolgopleiding is daarbij een belangrijke activiteit. Met mijn oudste drie kinderen heb ik de afgelopen jaren heel wat open dagen bezocht. Nu is mijn jongste zoon aan de beurt. Hij zit in vijfde en heeft geen idee wat hij zou willen worden of doen. Tot gisteren. Hij weet nu zeker dat het iets met de aarde wordt en misschien wel mijnbouw.
Zijn interesse in de aarde was al langer duidelijk. Daarom bezochten we vorige week de Future Planet Studies aan de UvA. De eerste vraag die ze hem daar stelden was of hij al iets deed aan klimaatverandering. Verkeerde vraag. Natuurlijk is hij zich bewust van het klimaat, maar dat dit naar zijn een idee een toelatingseis zou zijn voor een studie dat ging hem te ver. Bovendien is Future Planet Studies, zoals veel opleidingen tegenwoordig, een verzameling van allerlei disciplines. Dat begrijpt een vijfdeklasser nog niet zo goed. Die wil gewoon biologie of geologie studeren, net als op het VWO. Geen UvA dus.
Gisteren hebben we de open dag Applied Earth Sciences bezocht bij de TU Delft. Daar viel het kwartje. Zoonlief mopperde wat over het grote aantal nerds, maar de studie en met name mijnbouw leek hem echt interessant. Ik vond het ook een grote eyeopener. Je denkt dat het mijnen door de klimaatverandering wel wat passé is. We gaan immers niet meer naar nieuwe olie en gas boren? Maar je wilt niet weten hoeveel grondstoffen er nodig zijn voor duurzame energieopwekking. Voor een windmolen is al 2 ton aluminium en 4 ton koper nodig. Slim, schoon en zuinig mijnen is daarom de toekomst. Wellicht gaat mijn zoon daar een bijdrage aan leveren. Maar misschien gaat hij ook wel heel wat anders doen. Nog genoeg open dagen te bezoeken.
Biggest Little Farm
Wat ben ik onder de indruk van The Biggest Litle Farm. Ik roep iedereen op om de film te gaan zien.
De film vertelt het verhaal van John en Molly die hun droom waar maken en zonder enige ervaring een organische boerderij beginnen. Apricot Lane Farms, 80 hectare met perzikbomen in Californië. Al snel blijkt dat de grond zo droog en arm is dat er niets groeit.
Ze roepen de hulp in van eco-landbouwspecialist Alan. Alan’s sleutelwoord is diversiteit. Zo veel mogelijk gewassen, fruitbomen en boerderijdieren combineren.
John en Molly krijgen de nodige tegenslagen. Woelmuizen eten de wortels van de fruitbomen, coyotes eten de eenden, slakken eten de groente. Steeds zorgt diversiteit voor de oplossing. De coyotes eten de woelratten en de eenden de slakken.
Prachtig is hoe de dieren en de natuurlijke bodembemesters de grond verrijken. Als een hevige storm het gebied teistert, spoelt bij de omliggende boerderijen de grond helemaal weg. Niet bij Apricot Lane Farms waar het eco-systeem alles in tact houdt.
Ik was wat somber na het zien van de film. Ik realiseerde me hoe we de aarde vernielen met onze monocultuur. Mevrouw Di Basi was echter dolenthousiast. Zie je wel, er is hoop. Natuurlijke diversiteit is de toekomst.