Deze kerstvakantie spelen we meer spelletjes dan ooit. Met het gezin, met het bezoek, tijdens kerst, tussendoor. We doen bankspelletjes als 30 Seconds, Weerwolven, Wie ben ik. Maar ook Pokeren, Kolonisten, Mahjong en… De Grote Dalmuti. Dat laatste spel heeft onze harten gestolen.
Het heeft geen zin om hier de spelregels uit te leggen, maar ik wil graag delen waarom dit spel zo superleuk is. En waarom we geen genoeg krijgen van Grote Dalmuti. Het is zelfs verslavender dan Netflix.
Het is een makkelijk te begrijpen kaartspel. Je speelt meerdere korte spelrondes, dus je hebt vaak de kans om een keer te winnen. Je wisselt na iedere ronde fysiek van plek wat het heel dynamisch maakt. Je kan snel van een winnaar een verliezer worden en omgekeerd. Het traint je brein in het onthouden van opgelegde kaarten. Je kan het met veel mensen spelen. En het ziet er prachtig uit. Jammer dat de vakantie bijna om is.
Gezin
Jump
Tijdens het vakantieontbijt bespraken we hoe jammer het is dat mensen het onbevangen spelen verliezen als ze ouder worden. Natuurlijk spelen volwassen heus nog wel eens, maar dan denk ik al snel aan voetballende, fietsende of Harley-rijdende mannen en voor je het weet is dat heel serieus.
Het vrije, blije, fantasierijke spelen is echt iets voor kinderen. Dat geldt voor zowel jonge als puberende kinderen.
Vandaag een staaltje vrij en blij spelen meegemaakt in de rivier. De ijskoude Sals waar ik eerder over berichtte.
Springen, duiken, duwen, trekken, gillen, lachen, alles kwam langs in de en rond de rivier. En elkaar uitdagen uiteraard. De rotsen werden steeds hoger waar vanaf werd gesprongen. De aanlopen steeds langer.
Ik merkte dat het spelen me niet zo goed afgaat, maar het uitdagen helemaal niet. Ik vond het doodeng wat de kinderen daar steeds hoger deden. Mijn waarschuwibgen werden natuurlijk hard weggelachen.
Op een gegeven moment heb ik me omgedraaid en mijn ogen dicht gedaan. Te spannend. Voor de kinderen werd het steeds leuker.