Zoals elke ouder ondersteun ik mijn kinderen graag bij de belangrijke keuzes in het leven. Voor een zoon in de eindexamenklas is dat de keuze voor de vervolgstudie en het onderwerp voor het eindwerkstuk. Mijn zoon is al sinds begin dit jaar aan het nadenken over het laatste. Hij heeft een brede interesse, wil iets theoretisch én praktisch, maar wil vooral zo min mogelijk tijd besteden. Eigenlijk is dat laatste het belangrijkste kriterium. Dat maakt het niet makkelijk. Hij wordt regelmatig door de school gemaand om met ideeën of uitwerkingen te komen. Op dat moment slaat even de paniek toe en moet het hele gezin helpen. We gaan stickeren, overleggen, helpen met de opzet. Allerlei onderwerpen zijn al langs geweest dit jaar: thuissensoren inrichten, muziekcompositie maken, kookboek samenstellen en veel meer. Ondertussen kost het nadenken over een onderwerp meer tijd dan gewoon beginnen.
Afgelopen week was de deadline vanuit school. Hij heeft eindelijk iets bedacht wat theoretisch en praktisch is, maar in zijn beleving vooral weinig tijd kost.
Hij gaat een bordspel maken om mensen bewust te maken van hoe weinig duurzaam smartphones zijn. Het moet in januari klaar zijn, dus ik verwacht dat hij in de kerstvakantie wel gaat beginnen.
Eindwerkstuk
Worden wie je bent
Het motto van de Vrije School is worden wie je bent. Ik gun mijn kinderen niets liever dan dat, dus de keuze voor de middelbare school was zes jaar geleden snel gemaakt. Stilletjes hoopte ik zelf ook nog wat te leren over wie ik ben.
De school heeft de belofte aardig waargemaakt. Met een lesprogramma voor hoofd, hart en handen zijn de kinderen begeleid in hun ontwikkeling van puber naar jong volwassene. Hoogtepunt was de Parcivalperiode, waarin de kinderen op zoek gingen naar hun eigen graal. Een echte vuurproef markeerde de stap naar volwassenheid.
Afgelopen week hebben de twaalfdeklassers hun eindwerkstuk gepresenteerd. Onderwerpen als ontwikkelingssamenwerking, ademhaling en het onderwijssysteem werden afgewisseld met muziek en schilderijen. De leerlingen vertelden hun verhaal als ervaren Tedsprekers: persoonlijk, zelfverzekerd en met passie. Op een enkeling na waren ze heel duidelijk over hun doel na school. Het zou zo maar kunnen dat ze zijn geworden wie ze zijn.