Mijn zoon heeft gisteren meegedaan aan de grote klimaatdemonstratie in Den Haag. Hij verzekerde mij dat het geen spijbelen was. De school stond achter de actie. In de aanloop naar donderdag was de opwinding groot. Het was de eerste demonstratie van mijn zoon en hij hoopte stiekem op relletjes. Ik niet. Ik moest weer denken aan de demonstraties waar ik in een ver verleden aan mee heb gedaan voor een betere studiefinanciering. Toen waren er echte rellen. Ik herinner me dat ik in een lantaarnpaal was geklommen om niet onder de voet gelopen te worden door galopperende ME-paarden. Doodeng.
Gelukkig is de demonstratie gisteren vreedzaam verlopen.
In een reactie zei Mark Rutte dat de demonstrerende scholieren onmogelijk meer konden vragen dan de regering nu al doet. Tja, dat wil je als demonstrant natuurlijk niet horen. Mijn zoon was ook nog even in de Tweede Kamer en had daar Rutte alleen maar op zijn telefoon zien spelen tijdens het debat. Het demonstreren was cool, maar de indruk die mijn zoon van de politiek heeft gekregen was nog niet zo positief.