Dansen

Doe eens gek

In het boek “Doe eens gek” geeft Barry de Bruijn tips en trucs voor meer creativiteit en vrijheid in denken en doen. Hij pleit er voor om gewoon te doen waar je zin in hebt. Lekker maar wat aan klooien. Eigen-wijs zijn. Open staan voor absurde ideeën. De gebaande paden verlaten. Er kan zo veel meer dan je denkt.
In zijn “kookboek” voor meer gekte, presenteert Barry elf stappen. De stappen hebben titels als “Breek met conventies”, “Ga van het padje af”, “Vind vreemde vrienden”, “Zet je klooi aan” en “Tot er geen hol meer aan is”. De logica van de stappen is niet altijd duidelijk, maar elke stap bevat veel inspirerende voorbeelden en oefeningen. Het zijn er tientallen.

Bij de stap “Breek met conventies” stelt Barry bijvoorbeeld een Piñata Party voor. De traditionele Mexicaanse piñata is een zevenpuntige ster, waar iedere punt staat voor een zonde. Door de piñata kapot te slaan, verjaag je (kwade) geesten. Barry stelt voor om je eigen piñata te maken van papier-maché. Gekke creaties die symbool staan voor dingen waar je afscheid van wilt nemen. Neem de tijd voor het creatieproces en overpeins je spoken uit het verleden. Als je piñata klaar is, sla je alles ritueel kapot. Ook weer vanaf.
De stap “Wat is raar” bevat oefeningen als het houden van een socratische dialoog met jezelf, in gesprek gaan met Ghandi en vakantie nemen van jezelf. Bij “Zet je klooi aan” adviseert Barry om te kliederen, knutselen, je eigen kartonnen stad te bouwen, poppenkast te spelen en nog veel meer.

Je kan het boek op een willekeurige pagina open slaan en je krijgt een gekke tip. Een paar van de tips ken ik als inspiratie voor mijn eigen Expresiones Creativas, zoals lekker dansen, creative writing, diep doorademen,, leren van anderen. Maar er staan nog heel veel tips in die ik graag eens ga proberen de komende tijd. Lekker gek doen, vragen stellen en alles overhoop halen. Totdat er geen hol meer aan is. En dan gewoon doorgaan. Wow.

Shazam

Ik vind Spotify geweldig. Ik gebruik het nog maar twee jaar, maar ik kan er niet meer zonder. Dagelijks luister ik naar mijn eigen afspeellijsten of struin ik door gerelateerde muzieksuggesties. Gaaf vind ik dat je afspeellijsten kan delen. Mijn kinderen hebben op hun Oud-en-Nieuw-feestjes op mijn afspeellijsten gedanst. Zo ouderwets is mijn muzieksmaak blijkbaar niet.
Spotify is extra leuk in combinatie met Shazam, ook zo’n geweldige app. Ik luister in de auto veel naar NPO Soul&Jazz en Sublime en als er dan iets goeds voorbij komt, wil ik dat graag onthouden. Even de Shazamknop indrukken en je kan weer een mooi liedje toevoegen aan je Spotify-afspeellijst. Ik snap niet hoe Shazam dit technisch voor elkaar krijgt. Ze moeten wel hele slimme algoritmes hebben om de muziek te herkennen. Dit zouden mensen nooit zo snel kunnen.
Toch is er ook mensenwerk wat Shazam niet kan. Een paar jaar geleden hoorde ik prachtige filmmuziek waarbij ik heel nieuwsgierig was naar de artiest. De melodie bleef maar in mijn hoofd zitten. Ik de CD-winkel kon ik de eerste paar maten van het liedje neuriën en ik kreeg meteen de juiste CD in mijn handen geduwd door de vakkundige verkoper. Zou Shazam ooit een geneuried liedje kunnen herkennen?

Diplomauitreiking

Je komt binnen en ziet in de ontvangsthal de zwart-wit foto met de afgestudeerden van 2018. In de gang naar beneden loop je langs de foto’s van eerdere jaren. Beroemde acteurs.
Je zoon is er al. Logisch, hij is al de hele week afscheid aan het nemen van deze inspirerende school. Lachen, huilen, zingen, dansen. Je gaat naar de grote binnenplaats van het oude klooster waarin de school is gehuisvest, een amfitheater. Je zoon gaat voor de laatste keer naar een klaslokaal. De schooldirecteur vraagt om stilte en verwelkomt de afgestudeerden die langzaam de trap afkomen. Ze hebben hun mooiste kleren aan. Het gejuich lijkt een eeuwigheid te duren.
De directeur kondigt een lange avond aan met toespraken en feest. Hij wil het moment van afscheid zo lang mogelijk rekken.
Van half zeven tot elf uur duurt de ceremonie waarin de jonge acteurs, performers en regisseurs worden toegesproken en toegezongen. Lovende woorden, alle emoties. Daarna tijd voor feliciteren, eten, drinken, lachen, praten en vooral heel trots zijn.
Mijn lieve zoon Tim Olivier Somer heeft zijn diploma gehaald aan de toneelacademie Maastricht!

Plattelandsdisco

De Volkskrant heeft een mooi verhaal over de teloorgang van de plattelandsdisco. Tussen 2007 en 2017 is het aantal discotheken in Nederland gehalveerd. In Groningen sloten zelfs tien van de vijftien danstenten hun deuren. De redenen? Concurrentie van de vele festivals en de verhoging van de leeftijdsgrens voor alcoholconsumptie naar 18 jaar. Maar ook de opkomst van sociale media, waardoor jongeren geen vaste plaats meer nodig hebben in het weekend om elkaar te ontmoeten.
Ik stel me zo voor dat sommige mensen na zo’n bericht met nostalgie terugdenken aan hun eigen plattelandsdisco. Ik heb dat niet echt. Ik herinner me vooral de ergernis aan de basdreunen van Smithy’s Palace als op een zaterdagavond de wind ongunstig stond ten opzichte van het ouderlijk huis van mevrouw Di Basi.
De plattelandsdisco van het waddeneiland waar ik ben opgegroeid zal niet zo snel verdwijnen. Het aantal toeristen neemt nog jaarlijks toe.
Ik hoop dat de Bathmense disco ook nog even over blijft. Ik gun Di Basi junior van harte het gesjoemel met leeftijdsbandjes, later thuiskomen dan afgesproken en flirten met leuke hockeymeisjes.