Het strand van Bretagne is geweldig. Ongerept, rustig, elke keer anders door verschillen eb en vloed, volop mogelijkheden voor watersport.
Er zijn twee kanttekeningen.
Het eerste is niet uniek voor Bretagne, maar wel vervelend. Het zijn de mannen die hun handdoekje twee meter van onze strandplek uitspreiden en dan heel subtiel naar mijn dochters gaan gluren. Het kan echt het strandplezier bederven. Soms helpt het om opvallend boos terug te gluren. Maar vaak blijven ze loeren en is het enige wat je kan doen een scheidingsmuur maken van parasols en tassen. Of vertrekken natuurlijk.
Een ander minpuntje is de Poisson de Vive. Dit is een vis die zich ingraaft in het zand onder water en prikt met een giftige stekel als hij zich bedreigd voelt. Dit gebeurt niet vaak, maar mijn zoon had pech. Het doet veel pijn wat een paar uur tot dagen kan duren. Om er onmiddellijk iets aan te doen, kan je een warmtebron boven de steek houden om het gif te vernietigen. Ik ging als niet-roker bij de andere strandgasten om een aansteker vragen, maar niemand had een ascenseur voor me. Logisch want een ascenseur is een lift. Jammer toch dat gebrekkige Frans. Uiteindelijk begreep iemand dat ik een aansteker bedoelde en hebben we de pijn iets kunnen verlichten. Na een uurtje kon mijn zoon weer hinkelen. Zwemmen durfde hij even niet meer.