Mijn woonplaats heeft een nieuwe Openbare Bibliotheek. Een architectonisch hoogstandje vol met meubels van gerecyclede materialen.
Al sinds ik mij kan herinneren hou ik van de Bibliotheek. In het dorp waar ik ben opgegroeid, stond ik bekend als de veellener. Eén keer per week was de bieb open en dat was voor mij te weinig. Ik had mijn maximaal vier boeken vaak na een paar dagen al uit.
Onze nieuwe bibliotheek is heel anders dan mijn vroegere bieb. Natuurlijk zijn er nog boeken te lenen, maar je kunt er nu studeren, werken, muziek maken, 3D-printen, vergaderen, eten, drinken. Het gaat veel meer over beleving. Ik vind het een goed initiatief. Op deze manier komen er weer meer jongeren in de bieb. Wie weet dat ze soms ook een boek lenen.
Het moet heerlijk zijn om deze bieb te werken. Het personeel heeft echter één uitdaging. De gastvrijheid van de bibliotheek nodigt ook wat minder sociale types uit. Hoe ga je daar mee om? Iedereen is welkom natuurlijk, maar hun harde praten maakte mijn beleving vandaag iets minder positief.
Architectuur
Groen dak
Architect Winy Maas droomt ervan dat in de toekomst alle steden in de wereld groene daken hebben. Door planten overwoekerde daken moeten de al maar groeiende steden leefbaar houden. Zo ver is het nog niet. Maas doet op allerlei plaatsen experimenten met grootschalige dakbeplanting om uit te vinden wat de consequenties zijn. Een mooi voorbeeld is het Depot Boymans van Beuningen in het Rotterdamse Museumpark.
Hier dacht ik aan toen ik vanmorgen weer een pluk mos op de stoep zag liggen afkomstig van mijn rieten dak. Mijn dak is groen, maar niet expres. De rietdekker adviseert om het mos te verwijderen en heeft een mooi prijsje gemaakt. Goedkoop is het niet. Voor geen goud ga ik zelf het dak op. Of mos echt schadelijk is voor een dak is niet bewezen. Ik sluit me daarom nog maar even aan bij de visie van Winy Maas dat een groen dak de leefbaarheid vergroot.