Er waren twee rivaliserende tempels. De priesters van beide tempels haatten elkaar zo, dat ze hun volgelingen opriepen nooit naar de andere tempel te kijken. Elk van de priesters had een hulpje. De priester van de ene tempel zei tegen de dienaar: “Praat nooit met de jongen daarginds. Hij is gevaarlijk.”
Maar jongens zijn jongens. Op een dag ontmoetten ze elkaar en de ene jongen vroeg aan de ander: “Waar ga je naar toe?”
De ander zei: “Waar de wind me naartoe neemt.” Een mooie diepzinnige uitspraak. Maar de ene jongen was beledigd. Hoe moest hij daarop antwoorden? Hij was boos. Zijn meester had gelijk. Wat is dit voor antwoord? Die jongen heeft mij vernederd.
Hij ging naar zijn meester en vertelde over het voorval. “U had gelijk. Die mensen zijn gevaarlijk.” De meester gaf hem advies: “Ga morgen naar dezelfde plek en stel dezelfde vraag. Als de jongen hetzelfde zegt, dan antwoord jij filosofisch ‘En als je dan geen benen hebt?’.”
Volledig voorbereid ging de jongen de volgende dag op pad en weer kwam hij de andere jongen tegen. “Waar ga jij naar toe?” vroeg hij en wachtte. De jongen zei: “Ik ga groenten halen op de markt.”