Deze week heb ik twee presentaties gegeven. In beide gevallen voor onbekend publiek, in beide gevallen sprak ik vroeg op de dag, in beide gevallen duurde de presentatie zo’n drie kwartier.
Toch was er een enorm verschil. In de ene sessie ben ik de hele tijd blijven zenden. In de andere heb ik halverwege aan de mensen gevraagd om op te staan en naar voren te komen. Ik heb PowerPoint uitgezet en heb mensen input gevraagd op geeltjes. Deze hebben we op een flipover geplakt en besproken. Je voelde de energie gaan stromen.
Zo anders dan bij de andere sessie. Daar had ik na het verhaal een ongewis gevoel. Hadden de mensen het wel leuk gevonden?
Vanaf nu ga ik alleen nog maar actieve werkvormen gebruiken als ik moet presenteren.
Misschien hebben de mensen van beide presentaties wel evenveel opgestoken, maar het enthousiasme was bij de tweede sessie zo veel groter. Bovendien kan ik de deelnemers nu behalve mijn eigen slides ook een weergave van hun eigen geeltjes teruggeven. Dit verhoogt vast de betrokkenheid en de impact.