De herfst is op zijn mooist. Het heeft niet echt gestormd de laatste tijd, waardoor veel bladeren nog aan de bomen zitten. Ze hebben de prachtigste kleuren van lichtgeel naar donkerbruin. Ook op de grond zijn ze schitterend. Door de droogte zijn ze niet modderig en vies, maar nog vol van kleur. Het valt me nu pas dat de naaldbomen in mijn wandelbos allemaal lariksen zijn. Ook deze worden langzaam geel.
Ik heb vanmorgen tijdens mijn boswandeling volop genoten van de herfstpracht. Het enige jammere was dat met de herfst ook het werk in het bos toeneemt, met het bijbehorende lawaai. Er werd volop gezaagd. De ene na de andere boom viel op de grond en werd met veel geweld afgevoerd. Zo’n zeurende motorzaag in het bos is irritant, maar hoort erbij.
Verrassender was het geluid van een bladblazer. Het groenbedrijf was druk bezig om een bospad schoon te blazen. Zoiets heb ik nog nooit gezien. Bladeren blazen in het bos is als water naar de zee dragen. Misschien wilden de groenwerkers wel net als ik gewoon van het bos genieten. In plaats van bladblazen in een saaie woonwijk.