We hadden kaartjes gekregen voor de voorstelling Andromache van de Toneelschuur in Hengelo. Ik ken Hengelo niet, maar wat ik zag van de stad gaf me een beklemmend gevoel. Somber en saai.
Dit was ook mijn gevoel tijdens het eerste half uur van de voorstelling. Andromache is een Griekse tragedie die gaat over vier mensen die de onmogelijke liefde van een ander willen. Ze kiezen voor moord als ze beseffen dat ze de liefde niet krijgen.
De teksten in het stuk bleven heel dicht bij de klassieke vorm en waren moeilijk te volgen. Het riep bij mij zoveel weerstand op dat ik om me heen keek hoe ik kon ontsnappen.
Na een tijdje pakte het verhaal me gelukkig. De acteurs kwamen los van hun formele teksten en toonden meer emotie.
De hele zaal zat vol vierdejaars gymnasiasten. Die hadden het ook zichtbaar moeilijk met het stuk. Ze konden gelukkig wel heel hart lachen om de sommige geweldsscènes en een hartstochtelijke kus.